نگاه کودکی‌ات دیده بود قافله را

تمام دلهره‌ها را، تمام فاصله را

هزار بار بمیرم برات، می‌خواهم

دوباره زنده کنم خاطرات قافله را

تو انتهای غمی، از کجا شروع کنم

خودت بگو، بنویسم کدام مرحله را؟

چقدر خاطرۀ تلخ مانده در ذهنت

ز نیزه دار که سر برده بود حوصله را

چه کودکی بزرگی است اینکه دستانت

گرفته بود به بازی گلوی سلسله را

میان سلسله مردانه در مسیر خطر

گذاشتی به دل درد، داغ یک گله را

چقدر گریه نکردید با سه ساله، چقدر

به روی خویش نیاورده‌اید آبله را

دلیل قافله می‌برد پا به پای خودش

نگاه تشنۀ آن کاروان یک دله را

هنوز یک به یک، آری به یاد می‌آری

تمام زخم زبان‌های شهر هلهله را
شاعر: سید حمیدرضا برقعی